කඳුළු මිස අතුරුදහන් නෑසියන් නැත…..

වසර ගණනාවක් අතුරුදහන් වූ තම දරුවන් දෙදෙනාගේ ඉරණම පිළිබඳ ප්‍රශ්නවලින් පීඩා විඳි ආරුමුග ලක්ෂ්මි, කාන්තාවන් බොහෝ දෙනා සමඟින් ඡායාරූප, කළු කොඩි සහ ගිනි පන්දම් ඔසවාගෙන උතුරු ශ්‍රී ලංකාවේ නගරයක් හරහා ගමන් කළාය. මෙය දැන් වාර්ෂික වතාවතක් වී තිබේ.

ශ්‍රී ලංකා රජය සහ දෙමළ ඊළාම් විමුක්ති කොටි (එල්ටීටීඊ) නම් සටන්කාමී කණ්ඩායමක් අතර 26 වසරක කුරිරු සිවිල් යුද්ධයක් අතරතුර, ලක්ෂ්මිගේ දියණිය වන රංජිනීදර්වි 2004 දී අතුරුදහන් වූ අතර ඉන් වසර තුනකට පසු ඇගේ පුත් සිවකුමාර් අතුරුදහන් විය.

“මට මගේ පුතාගේ මුහුණ බලන්න ඕනේ,” ඇය කඳුළු පිසදමමින් පව සන්නීය දරුවන් අතුරුදහන් වන විට ඔවුන් අවුරුදු 16 සහ 20 වයස්වල පසුවුහ. ඔවුන් මිය ගියාද ජීවතුන් අතර සිටින්නේද යැයි තමන් නොදන්නා බව ඇය පැවසුවාය.

“බලහත්කාරයෙන් අතුරුදහන් කිරීම්” ලෙස හැඳින්වෙන මේ සිදුවීම් හේතුවෙන් සිවිල් යුද්ධයේදී ශ්‍රී ලංකාවේ උතුරු හා නැගෙනහිර ප්‍රදේශවල දෙමළ ජනයා දහස් ගණනක් අතුරුදහන් වුහ .

1980 ගණන්වල අග භාගයේ සිට ශ්‍රී ලංකාවේ බලහත්කාරයෙන් අතුරුදහන් කිරීම් පිළිබඳ අවස්ථා 60,000 ත් 100,000 ත් අතර සංඛ්‍යාවක් සිදුවූ බව ඇම්නෙස්ටි ඉන්ටර්නැෂනල් සංවිධානය පවසයි.

නමුත් 2017 දී පිහිටුවන ලද අතුරුදහන් වූවන් පිළිබඳ රජයේ කාර්යාලය (OMP) ප්‍රකාශ කළේ 1981 සිට අතුරුදහන්වීම් පිළිබඳ සිවිල් වාර්තා 14,965 ක් පමණක් ලැබී ඇති බවයි.

‘වේදනාව දරාගන්න බෑ’

ජයේ සේවිකාවක් වන වැලන්ටිනා ඩැනියෙල් පැවසුවේ යුද්ධයේ අවසන් අදියරේදී ඇගේ 66 හැවිරිදි තුවාල ලැබූ මව අතුරුදහන් වූ බවයි. 2009 මැයි 17 වන දින, රජය ජයග්‍රහණය ප්‍රකාශ කිරීමට දිනකට පෙර, ඩැනියෙල් ඇගේ මව බලධාරීන්ට භාර දුන්නේ, ඇයව රෝහලට ගෙන යනු ඇතැයි විශ්වාස කළ නමුත්, එතැන් සිට ඇය ගැන කිසිදු හෝඩුවාවක් ලැබී නැත වචනයක් නැත.

51 හැවිරිදි ඩැනියෙල් පැවසුවේ “ වෛරය පිළිබඳ හැඟීම් වර්ධනය වූනා ඒ අතරවාරේ මම සියදිවි නසා ගන්න උත්සාහ කළා ‘ යයි ඇය පැවසුවාය. ගැනීමට උත්සාහ කළෙමි. මට මේ වෙන්වීමේ වේදනාව දරාගන්න බැහැ.”

ඩැනියෙල් ගේ , ඔහුගේ බාල සොහොයුරෙකු ද 1999 දී අතුරුදහන් වූ අතර, ෂෙල් ප්‍රහාරයකින් තවත් සොහොඋරෙක් මිය ගියේය.

අතුරුදහන් වූවන් පිළිබඳ කාර්යාලයේ සභාපති මහේෂ් කටුලන්ද පවසන්නේ අතුරුදහන් වුවන් සම්බන්ධයෙන් තම ආයතනය ප්‍රමාණවත් ලෙස කටයුතු නොකරන බවට එල්ල වන චෝදනා තමන් ප්‍රතික්ෂේප කරන බවයි.

අතුරුදහන් වූවන්ගෙන් බහුතරයක් එල්ටීටීඊය හෝ ඊට විරුද්ධ කණ්ඩායම් විසින් පැහැරගෙන ගොස් ඇති බවයි ඔහු පවසන්නේ. විදේශගතව සිටින අතුරුදන් වූ පුද්ගලයන් 50ක් පමණ මේ කාර්යාලය විසින් අනාවරණය කරගෙන ඇති බවද ඔහු පැවසීය.

මුල්ලිවයික්කාල් හි යුද්ධයේ අවසන් ප්‍රහාරයේදී දෙමළ සිවිල් වැසියන් සමූල ඝාතනයක් සිදු වූ බවට කරන ප්‍රකාශ ප්‍රතික්ෂේප කරමින් ඔහු කියා සිටියේ හමුදාව ඒ වෙනුවට සිවිල් වැසියන් 60,000ක් බේරා ගත් බවයි.

මරණ හෝ නොපැමිණීමේ සහතික නිකුත් කරන්නේ ඒවා ඉල්ලා සිටින විට පමණක් බවත්, වන්දි මුදල ලෙස රුපියල් 200,000 ලබා දෙන බව කටුලන්ද පැවසීය. කෙසේ වෙතත්, අනෙකුත් අය අතර, එහි උත්සාහයන් වැරදි කර ඇත.

“අතුරුදහන් වූ තනි පුද්ගලයෙකු සොයා ගැනීමට හෝ අතුරුදහන් වූවන්ගේ ඉරණම අර්ථවත් ආකාරයෙන් පැහැදිලි කිරීමට නොහැකි වී ඇති අතර, එහි වර්තමාන අරමුණ ලිපිගොනු වසා දැමීම කඩිනම් කිරීම” යනුවෙන්එ ක්සත් ජාතීන්ගේ අයිතිවාසිකම් ඒජන්සිය, පවසයි.

“අපේ නෑදෑයන් සොයා ගැනීම කිසිදාක, කිසිදා සිදු නොවනු ඇත,” ඩැනියෙල් පැවසුවේ රජය අක්‍රිය බවට චෝදනා කරමිනි. “දැන් උනත් මම ජීවත් වෙන්නේ ගොඩක් වේදනාවෙන්.” යැයි පවසයි.

ජීවන් රවීන්ද්‍රන් -කිලිනොච්චිය